Zasadniczo język migowy nie różni się od żadnego innego języka. Nauka może zająć różną ilość czasu, w zależności od talentu i zaangażowania ucznia. Istnieje jednak kilka kluczowych różnic. Czym różni się nauka języka migowego od nauki innych języków?
Początki języków migowych
Ponieważ języki migowe są odrębnymi i w pełni rozwiniętymi językami, podobnie jak języki mówione, mają swoją historię. Zawsze musiały istnieć pewne stosunkowo proste języki migowe, które powstały spontanicznie i ewoluowały z biegiem czasu.
Języki migowe pojawiał się wszędzie tam, gdzie spotykali się głusi.
Wyrósł z prostych gestów wskazywania, szkicowania replik obiektów jedną lub obiema rękami oraz pantomimicznych replik działań.
Systemy języka migowego, które powstały w różnych miejscach w różnych grupach, nie są takie same, ale mają podobną strukturę. Przeszkodą w równomiernym pojawieniu się i rozprzestrzenianiu było rozproszenie jedynie niewielkich grup osób niesłyszących.
Języki migowe doświadczyły stabilizującego rozwoju wraz z opieką pedagogiczną nad dziećmi głuchymi, którą po raz pierwszy zastosował w uprzywilejowanych kręgach mnich Pedro Ponce de León w Hiszpanii, który używał znaków z klasztoru San Salvador de Ona około 1550 roku do nauki głuchych dzieci szlachty.
Założycielem pierwszej publicznej szkoły dla dzieci niesłyszących był duchowny Abbé de l’Epée w Paryżu w 1755 roku. De l’Epée szybko zdał sobie sprawę, że język migowy ten może stanowić podstawę edukacji głuchych dzieci.
Pod koniec XVIII wieku istniało 21 szkół dla dzieci niesłyszących, z których niektóre próbowały uczyć dzieci niesłyszące przede wszystkim języka mówionego.
Wiele osób słyszących późno uczy się języka migowego. Większość ludzi uczy się języka obcego w szkole podstawowej, kiedy nauka przychodzi znacznie łatwiej niż w przypadku osób starszych. Jednak w szkole nie nie można sobie wybrać języka migowego jako przedmiotu dodatkowego, więc większość osób uczy się języka migowego dopiero na studiach, na przykład rozpoczynając naukę tłumaczenia języka migowego. Każdy, kto uczy się języka migowego jako rodzic, na przykład dlatego, że jego własne dziecko jest głuche, jest zwykle jeszcze starszy.
Każdy początek jest trudny
W przeciwieństwie do nauki innych języków nie można po prostu pojechać do kraju, w którym mówi się tylko na migi, oglądać filmy w języku migowym lub czytać książki w języku migowym. Zamiast tego należy szukać osobistego kontaktu, najlepiej zapisać się na kurs języka migowego.
Talent
Jak zwykle w przypadku nauki języka, decydującym czynnikiem są predyspozycje do nauki. Niektórzy ludzie są również uzdolnieni wizualnie, lepiej zapamiętują i odtwarzają obrazy lub po prostu mają zręczność manualną. Dobra kombinacja talentów (języki, zdolności motoryczne, pamięć wzrokowa) sprzyja szybkiemu uczeniu się języka migowego.
Motywacja
Najważniejszym czynnikiem jest zazwyczaj motywacja. Jeśli rodzice uczą się języka migowego, bo mają głuche dzieci lub osoba słysząca zakochuje się w osobie niesłyszącej, powstają dobre warunki do nauki, ponieważ emocjonalny związek z językiem i nauką ułatwia znalezienie okazji do posługiwania się językiem, a tym samym można nauczyć się go szybciej. Oczywiście zawsze najlepiej jest, jeśli język jest używany w sposób naturalny i staje się nawykiem. Trudno się uczyć pod przymusem. Ważne jest, aby nauka sprawiała przyjemność.
